Lichamelijke klachten. Buikpijn, rugpijn, vermoeidheid. We hebben het allemaal wel eens. Van die ‘vage’ klachten, die bij tijd en wijle terug keren. Misschien ben je er zelfs wel eens voor naar de dokter geweest. Even bloed prikken en laten onderzoeken. Waarschijnlijk kwam er niets uit. Niets wat op een fysiek verklaarbare oorzaak wijst in elk geval. En dus hobbel je door en noem je dit soort klachten misschien ‘je zwakke plek’.
Je lichaam als machine
Jarenlang keek ik op die manier naar mijn lichaam. Als een soort machine. Een machine die wel moest blijven functioneren uiteraard. Als het ook maar even haperde, liep ik gewoon nog een beetje harder. Door duwen met die hap. Bij mij waren, en zijn, het voornamelijk mijn maag en darmen. Spijsvertering. Ik heb er mijn hele leven al ‘last’ vast. Ik herinner me dat ik als kind soms heftige buikpijnen had. In mijn twintiger jaren breidde zich dat uit naar mijn darmen. Periodes van verstopping en diarree wisselden elkaar af. Misselijkheid, snel braken en een pijnlijke maagvliesontsteking waren mij ook niet vreemd. En toch werd er nooit een officiële diagnose gesteld. Het leek op de ziekte van Crohn, maar geen enkel onderzoek gaf duidelijkheid. Ik liet het maar los. Leerde er mee leven. Duwde gewoon nog iets harder door en negeerde mijn ‘zwakke plekken’.
Yoga en lichaamsbewustzijn
En toen ontdekte ik yoga. Ergens rond mijn 25ste. Eigenlijk had ik altijd wat weerstand richting yoga gevoeld. Dat stil zitten in een hoekje was niets voor mij. Tot ik ashtanga yoga ontdekte; een actieve, vurige vorm van yoga. De sportschool was er soms niets bij! Langzaam werd ik gegrepen door deze manier van bewegen. De flow die het heeft. De manier waarop het je in je lichaam brengt. Het je weer echt laat vóelen. Ook op dat lichamelijke niveau. Het maakte dat ik op een andere manier naar mijn lichaam ging kijken. Ik werd me voor het eerst écht bewust van mijn lichaam. Ik begon het meer te waarderen, er naar te luisteren en minder door te duwen als mijn lijf aangaf dat het simpelweg even genoeg was.
Een andere benadering
Geleidelijk aan begon ik ook anders tegen fysieke klachten aan te kijken. Meer holistisch. Wat als ik er zelf tot dat punt gewoon verkeerd naar had gekeken? Naar die maag- en darmklachten. Wat als het geen ‘zwakke plekken’ zijn, maar juist sterke, krachtige signalen? Signalen waarmee mijn lichaam aangeeft dat ik ergens minder goede keuzes heb gemaakt? Ik begon het uit te testen. Zodra ik ergens last van had, ging ik in gedachten terug naar de voorafgaande week of dagen. Ik schreef op wat ik had gedaan en waar ik het voelde schuren. Bijna altijd kwam ik uit op eerlijkheid en grenzen stellen. Beiden was en deed ik onvoldoende. Ik bewoog mee met anderen en gaf veel. Slikte boosheid in en trok het me erg aan wat anderen wel niet van me zouden denken. En ineens begon het me te dagen: dat alles lag letterlijk zwaar op mijn maag! Emoties verteerde ik letterlijk niet! En dus liet mijn maag van zich horen en gingen mijn darmen op slot. Vanaf dat moment gooide ik het roer om. Als ik merkte dat ik klachten kreeg, wist ik dat ik weer in mijn eigen valkuilen was gestapt. Stukje bij beetje begon ik grenzen te stellen, me meer te uiten en mezelf op de eerste plek te zetten. Dat ging natuurlijk niet over één nacht ijs. Zoiets heeft tijd nodig. Wat daarbij hielp, was dat ik verandering begon te merken. Mijn klachten werden minder heftig én langzaam minder frequent. Ik heb geleerd dat je letterlijk bent waarmee je je voedt. En dat gaat verder dan alleen ons voedsel. Klopt die voeding niet bij wie jij bent, geeft je lichaam dat aan. Onherroepelijk.
Misschien klinkt dit voor jou vreemd. Of ver gezocht. Of misschien voel je het ergens wel bij je resoneren, maar merk je toch dat je er weerstand bij voelt. Dat kan. En begrijp ik ook. Ik ben absoluut geen arts en ik pretendeer niet hiermee de nieuwe waarheid te hebben. Verre van. Ik weet alleen wat mij heeft geholpen en hoeveel fijner ik daardoor in mijn lichaam zit. Ik hoor dit soort verhalen veel om me heen. Bij vriendinnen en zeker ook op de events die ik organiseer. Vrouwen die los staan van hun lichaam en het maar een lastig gegeven vinden. Ik hoop dat dit je inspireert er op een andere manier naar te kijken. Het is het proberen waard toch?